بر خلاف آن‌چیزی که بسیاری از مردم فکر می‌کنند، در آمریکا به این دلیل بوقلمون رواج پیدا کرد که جُثه ی بزرگ و البته تقریباً کم‌هزینه و ارزانِ این پرنده باعث می‌شد که میزبان بتواند یک مهمانی مفصل بگیرد و تمامیِ مهمان ها راضی و خشنود و کاملاً سیر شب را بگذرانند.
دو قرن پیش تجارت گوشت رواج نداشت و طعم گوشتِ بوقلمون به دلایل مختلف باب طبع بریتانیایی ها بود.
این خوراک توسط بریتانیایی ها کم کم به تمام دنیا راه پیدا کرد و مهمانِ ثابتِ شبِ سال نو و جشن‌های دیگر شد. از طرف دیگر، اروپائی ها و آمریکائی ها ترجیح می دادند که از گاو برای مصارف دیگر (مثل کار کردن و استفاده از آن بر سر زمین) استفاده کنند.
در آن زمان ترجیح می دادند که گوشت روزانه ی خود را از طریق انواع طیور به دست آورند. جوجه ها طرفداران زیادی داشتند، خروس‌ها گوشت سِفت و تا حدودی خُشکی داشتند، مُرغ‌ها نیز تا زمانی که تخم می گذاشتند برای مصرف گوشتشان مورد استفاده قرار نمی گرفتند. گوزن نیز به دلیل شرایط شکار، خوراک سخت ولی مطبوعی بود، خوک نیز به وفور یافت می‌شد اما ترجیح می دادند که برای این دو مراسم مهم (جشن شکرگزاری و عید سال نو) گوشت دیگری را جایگزین کنند، غازها و اردک‌ها هم خوراک محبوبی بودند اما شرایط سخت پرورش و همچنین قیمت بالا و میزان گوشتِ کمِ هر کدام باعث شد می‌شد که از لیست غذای همگانی خط بخورند.
بوقلمون گوشت محبوب بریتانیایی‌ها بود. بوقلمونی که در فصل بهار به دنیا می‌آمد و هفت ماه تغذیه می شد در شبِ عید شکرگزاری در حدود ۵ کیلوگرم گوشت داشت که بسیار به صرفه بود. از طرفی در این دو عید فقط غذای اصلی مطرح نبود و انواع دکیک و شیرینی هم باید سِرو می‌شد که این مسئله باعث این بود که هزینه بالا برود. تمامی این موارد به این نتیجه انجامید که کم کم مردم آمریکا به سمت مصرف گوشت بوقلمون تمایل پیدا کردند.
یک کتاب، بوقلمون را رواج داد!
اما چه شد که فقیر و ثروتمند، همگی به بوقلمون روی آوردند؟ بسیاری از کارشناسان و تاریخ نگاران حوزه‌ی غذایی معتقدند که همه چیز از یک کتاب شروع شد!
"چارلز دیکنز" نویسنده‌ی افسانه‌ای آمریکا، در سال ۱۸۴۳ کتابی نوشت و چاپ کرد به نام "سرود کریسمس" که استقبال بی‌نظیری را در پی داشت و درصد بسیار بالایی از مردم آمریکا این کتاب را خریدند و خواندند. در این کتاب، شخصیت اصلی داستان که "اسکروج" نام داشت و بسیار ثروتمند هم بود، به خانواده‌ی "کرچیت" برای شب کریسمس بوقلمون هدیه می‌دهد!
و این شاید استارتِ استقبال تمامی اقشار جامعه از بوقلمون بود.
بوقلمون در ایران
هر نوع گوشت و یا غذایی با توجه به نکات و مسائل مختلف می‌تواند به ذائقه ی مردم یک کشور نزدیک باشد یا دور. در ایران چند سالی‌ست که بوقلمون هم جزو منوهای غذایی شده و کم کم جایگاه خودش را در میان مهمانی‌ها و رستوران‌ها و آشپزی ایرانی پیدا کرده.
برای ما بنویسید که تا حالا در آشپزی‌تون از گوشت بوقلمون استفاده کردید؟ و اینکه طعم آن باب طبع شما هست یا نه؟
مرحله اول :
ابتدا روغن را ریخته و صبر می‌کنیم تا به خوبی داغ شود؛ سپس سیر، سیب زمینی، فلفل دلمه و زنجبیل را تفت داده و نمک، فلفل سیاه و رزماری را اضافه می کنیم.
مرحله دوم :
در ظرفی دیگر کره، جعفری، سیر و لیموترش را به خوبی مخلوط کرده و کنار می‌گذاریم.
مرحله سوم :
در ظرفی جداگانه عسل، سُس سویا و زردچوبه را به خوبی مخلوط می کنیم. در ظرفی جداگانه عسل، سُس سویا و زردچوبه را به خوبی مخلوط می‌کنیم پوست بوقلمون را آغشته به نمک کرده و مخلوط کره و جعفری که از قبل تهیه شده بود را به شکم بوقلمون (از قبل تمیز شده) به همراه مواد پخته شده اضافه می کنیم و روی بوقلمون را به مخلوط عسل که از قبل تهیه شده بود به همراه زعفران، آغشته کرده و پس از بستن بوقلمون به مدت ۴ ساعت در فر با دمای ۱۸۰ درجه سانتی گراد قرار می دهیم.
نکته: قبل از قرار دادن در فر، می‌توانید در سینی پیاز و سیر حلقه شده قرار دهید.
نوش جان!